II

-Chciałem Cię przeprosić-powiedział i mnie przytulił-Martwię się o Ciebie.Jesteś dla mnie jak siostra i dlatego nie pozwolę Ci spać w hotelu-powiedział i spojrzał w moje oczy.-Zostań tutaj do puki nie znajdziesz mieszkania.Proszę-oczy mu się błyszczały.Wiedziałam,że mu bardzo zależy.
-Zgoda,ale...-powiedziałam,a on wziął głęboki oddech-pojedziesz ze mną jutro po moje rzeczy-dokończyłam.
-Nie ma sprawy-powiedział z uśmiechem i jeszcze raz mnie przytulił i podszedł do drzwi z palce na ustach na znak,że mam być cicho.Otworzył je gwałtownie i usłyszałam jakiś huk.
-Ała!-powiedział jeden z jego kolegów
-A więc Rose. To jest Zayn,Harry,Louis-pokazywał na swoich kolegów podając ich imiona- i gdzie do cholery podział się Niall?!
-Zgłodniał więc poszedł do kuchni-wszyscy zaczęli się śmiać,a ja oczywiście nie wiedziałam o co im chodzi
-Już idę!Przegapiłem coś?-powiedział blondyn pojawiając się na korytarzu
-To jest Niall-Powiedział Liam-A to Rose-dodał po chwili
-A...to ty jesteś tą mega utalentowaną pianistką,o której Liam cały czas mówi?-Spojrzałam na mojego przyjaciela,który cały się zrobił czerwony.
   Zaśmiałam się.Już mi się podobają Ci znajomi Liama.Jestem przekonana,że z nimi nie będę się nudzić.
-To ty grasz na pianinie?-zapytał z ciekawości szaty
-To jest już przeszłość-powiedziałam smutna
-A co się...-zaczął mówić
-Może pójdziemy przyszykować coś do jedzenia Louis.-Popchnął go do jakiegoś pomieszczeni,a ja zostałam tam sama z trzema nie znanymi przeze mnie chłopakami.'O czym ja mam z nimi rozmawiać?'Pomyślałam.
-Liam!Oni się na mnie dziwnie patrzą!-powiedziałam,bo już mnie wkurzało,że te łosie nie odrywają ode mnie wzroku.
   Liam przyszedł do korytarza i wziął kolesia z burzą loków na głowie zaprowadził znowu do tego pomieszczenia.Dochodzę do wniosku,że to może być kuchnia.Wiem moja mądrość was przeraża.
   Po krótkiej chwili Liam wrócił i wziął mnie za rękę i ciągnął do jakiegoś pomieszczania.Szliśmy chwilę w ciemności ,ale ktoś zapalił światło.Zobaczyłam wielki salon z plazmą na całą ścianę.Mój przyjaciel wziął jakiś pilot i włączył telewizor.
-Jaki film chcesz obejrzeć-zapytał podając mi płyty.
-Oglądamy to-powiedział blondyn i wyrwał mi jedną z płyt i poszedł ją włożyć do odtwarzacza.
-Rose miała wybrać-powiedział zażenowany Liam
-Przepraszam-blondyn stanął przede mną zrobił oczy kotka i taką słodką minkę-Możemy oglądać ten film?-pokazał pudełko.
-OK-powiedziałam i prawie co nie wybuchnęłam śmiechem.To była taka zabawna sytuacja.Jestem ciekawa jak Liam ich wszystkich ogarnia.Ile on musi mieć do nich cierpliwości-Hahna-w końcu nie wytrzymałam.
-Rose nie śmiej się,bo to jest nie miłe-powiedział ten blondyn i usiadł koło mnie i...czy on płakał?
-Już nie płacz.-powiedziałam-Niall?-nie byłam pewna czy to jego imię,ale tylko te zapamiętałam
-Tak-spojrzał na mnie tymi swoimi oczkami.On był taki słodki
-Nie płacz więcej,bo będę płakać z tobą-powiedziałam płacząc i go przytuliłam.Płakaliśmy tak przytulni do siebie.
-Horan to jednak u mnie podrywać-powiedział jeden z tych ułomów,a Niall się jeszcze bardziej rozpłakał.Oczywiście nie wiem dlaczego,ale jak ktoś przy mnie płacze to ja dzielę z nim to uczucie.
-Grupowy uścisk!-krzyknął jeden i nagle poczułam się zgniecione.
-Niall przestań płakać to pojadę specjalnie dla ciebie po coś do jedzenia-powiedział,ktoś nad moją głową.


@zgredzius : jezuuu *o* 7 komentarzy *o* aghghsdfjkg nie oszukujmy się xd nie sądziłam ,że będzie ich aż tyle :) Bardzo wam dziękuję za każdy komentarz i każde odwiedzenie bloga ,a najbardziej za każde przeczytanie jakiegokolwiek rozdziału :)